Kluczowe punkty kontroli jakości uszczelnień głębokich fundamentów

Słowa kluczowe: Hydroizolacja głębokich wykopów fundamentowych; konstrukcja oporowa; warstwa wodoodporna; kluczowe punkty kontroli kart

W projektach głębokich wykopów fundamentowych prawidłowa konstrukcja hydroizolacyjna ma kluczowe znaczenie dla całej konstrukcji, a także będzie miała ogromny wpływ na żywotność budynku. Dlatego projekty hydroizolacji zajmują bardzo ważne miejsce w procesie budowy głębokich wykopów fundamentowych. W artykule tym połączono głównie charakterystykę procesu budowy głębokich fundamentów w projektach budowlanych stacji metra Nanning i Hangzhou South Station w celu zbadania i analizy technologii hydroizolacji głębokich fundamentów, mając nadzieję na zapewnienie pewnej wartości referencyjnej dla podobnych projektów w przyszłości.

1. Hydroizolacja konstrukcji oporowej

(I) Właściwości zatrzymywania wody przez różne konstrukcje oporowe

Pionową konstrukcję oporową wokół głębokiego wykopu fundamentowego nazywa się ogólnie konstrukcją oporową. Konstrukcja oporowa jest warunkiem bezpiecznego wykopania głębokiego wykopu fundamentowego. Istnieje wiele form konstrukcyjnych stosowanych w głębokich wykopach fundamentowych, a metody ich budowy, procesy i stosowane maszyny budowlane są różne. Efekty zatrzymywania wody osiągane różnymi metodami konstrukcyjnymi nie są takie same, szczegółowe informacje można znaleźć w Tabeli 1

(II) Środki ostrożności w zakresie hydroizolacji konstrukcji ścian połączonych z ziemią

Konstrukcja wykopu fundamentowego stacji metra Nanhu w Nanning opiera się na konstrukcji ściany połączonej z ziemią. Ściana połączona z ziemią ma dobry efekt hydroizolacji. Proces budowy jest podobny jak w przypadku pali wierconych. Należy zwrócić uwagę na następujące punkty

1. Kluczowym punktem kontroli jakości hydroizolacji jest obróbka połączeń między dwiema ścianami. Jeśli uda się uchwycić kluczowe punkty konstrukcji złącza, uzyska się dobry efekt hydroizolacji.

2. Po wykonaniu rowka należy oczyścić i zaszlifować do dna powierzchnie czołowe przylegającego betonu. Liczba szczotkowań ściennych nie powinna być mniejsza niż 20 razy, dopóki na szczotce ściennej nie będzie błota.

3. Przed opuszczeniem stalowej klatki, na końcu stalowej klatki, wzdłuż ściany, instaluje się mały kanał. Podczas procesu instalacji jakość złącza jest ściśle kontrolowana, aby zapobiec zatykaniu przewodu przez wycieki. W przypadku stwierdzenia wycieku wody na spoinie ściany, podczas wykonywania wykopu fundamentowego, fugowanie wykonuje się od małego przewodu.

(III) Hydroizolacja konstrukcji z pali wylewanych na miejscu

Niektóre konstrukcje oporowe stacji południowej w Hangzhou mają formę pali znudzonych odlewanych na miejscu + kurtyny z obrotowym stosem strumieniowym pod wysokim ciśnieniem. Kontrolowanie jakości konstrukcji wysokociśnieniowej, obrotowej kurtyny zatrzymującej wodę podczas budowy jest kluczowym punktem hydroizolacji. Podczas budowy kurtyny hydroizolacyjnej należy ściśle kontrolować rozstaw pali, jakość zaczynu i ciśnienie wtrysku, aby zapewnić utworzenie zamkniętego wodoodpornego pasa wokół wylewanego na miejscu pala i uzyskać dobry efekt hydroizolacji.

2. Kontrola wykopu fundamentowego

Podczas wykonywania wykopu fundamentowego może dojść do nieszczelności konstrukcji oporowej na skutek nieprawidłowego obchodzenia się z węzłami konstrukcji oporowej. Aby uniknąć wypadków spowodowanych wyciekiem wody z konstrukcji oporowej, podczas wykonywania wykopu fundamentowego należy zwrócić uwagę na następujące punkty:

1. Podczas wykonywania wykopów surowo zabrania się wykonywania wykopów na ślepo. Należy zwrócić szczególną uwagę na zmiany poziomu wody na zewnątrz wykopu fundamentowego i przesiąkanie konstrukcji oporowej. Jeżeli podczas wykopu nastąpi wytrysk wody, miejsce wytrysku należy na czas zasypać, aby zapobiec rozszerzaniu się i niestabilności. Wykopy można kontynuować dopiero po zastosowaniu odpowiedniej metody. 2. Należy odpowiednio wcześnie zająć się wodą wyciekającą na małą skalę. Oczyść powierzchnię betonu, użyj szybkoschnącego cementu o wysokiej wytrzymałości, aby uszczelnić ścianę i użyj małego kanału do drenażu, aby zapobiec rozszerzaniu się obszaru wycieku. Gdy cement uszczelniający osiągnie wytrzymałość, użyj maszyny do fugowania pod ciśnieniem, aby uszczelnić mały kanał.

3. Hydroizolacja głównej konstrukcji

Hydroizolacja głównej konstrukcji jest najważniejszą częścią hydroizolacji głębokich fundamentów. Kontrolując następujące aspekty, główna konstrukcja może osiągnąć dobry efekt hydroizolacji.

(I) Kontrola jakości betonu

Jakość betonu jest warunkiem zapewnienia wodoszczelności konstrukcji. Dobór surowców i projektant proporcji mieszanki zapewniają warunki wspierające jakość betonu.

Kruszywo wprowadzane na plac budowy powinno zostać sprawdzone i zaakceptowane zgodnie z „Normami dotyczącymi jakości i metod kontroli piasku i kamienia w przypadku zwykłego betonu” pod kątem zawartości błota, zawartości brył błota, zawartości igieł, klasyfikacji cząstek itp. Należy upewnić się, że zawartość piasku jest tak niska, jak to możliwe, przy założeniu spełnienia wymagań dotyczących wytrzymałości i urabialności, tak aby w betonie znajdowała się wystarczająca ilość grubego kruszywa. Proporcje mieszania składników betonowych powinny spełniać wymagania wytrzymałościowe projektu konstrukcji betonowej, trwałość w różnych środowiskach i zapewniać, aby mieszanka betonowa miała właściwości użytkowe, takie jak płynność, która dostosowuje się do warunków konstrukcyjnych. Mieszanka betonowa powinna być jednolita, łatwa do zagęszczenia i przeciwdziałać segregacji, co jest przesłanką poprawy jakości betonu. Dlatego należy w pełni zagwarantować urabialność betonu.

(II) Kontrola budowy

1. Obróbka betonu. Szczelina konstrukcyjna powstaje na styku nowego i starego betonu. Zabieg szorstkowania skutecznie zwiększa powierzchnię wiązania nowego i starego betonu, co nie tylko poprawia ciągłość betonu, ale także pomaga ścianie wytrzymać zginanie i ścinanie. Przed wylaniem betonu czystą zaczyn należy rozprowadzić, a następnie pokryć krystalicznym materiałem na bazie cementu, zapobiegającym przesiąkaniu. Krystaliczny materiał zapobiegający przesiąkaniu na bazie cementu może dobrze spajać szczeliny między betonem i zapobiegać wnikaniu wody z zewnątrz.

2. Montaż taśmy wodnej z blachy stalowej. Stalową płytę uszczelniającą należy zakopać w środku wylanej warstwy konstrukcji betonowej, a zagięcia na obu końcach powinny być skierowane w stronę powierzchni stykającej się z wodą. Stalową płytkę uszczelniającą złącza konstrukcyjnego pasa poodlewniczego ściany zewnętrznej należy umieścić pośrodku betonowej ściany zewnętrznej, a ustawienie pionowe i każdą poziomą płytę stalową taśmy uszczelniającej należy szczelnie zespawać. Po określeniu rzędnej poziomej taśmy uszczelniającej z blachy stalowej, należy narysować linię na górnym końcu taśmy uszczelniającej z blachy stalowej zgodnie z punktem kontrolnym elewacji budynku, aby jego górny koniec był prosty.

Płyty stalowe mocuje się za pomocą spawania prętów stalowych, a ukośne pręty stalowe są przyspawane do górnego drążka szalunkowego w celu zamocowania. Pod taśmą uszczelniającą z blachy stalowej przyspawane są krótkie pręty stalowe, które podtrzymują płytę stalową. Długość powinna opierać się na grubości stalowej siatki ściany płyty betonowej i nie powinna być zbyt długa, aby zapobiec tworzeniu się kanałów przeciekowych wzdłuż krótkich stalowych prętów. Krótkie pręty stalowe są zwykle rozmieszczone w odległości nie większej niż 200 mm, po jednym zestawie po lewej i prawej stronie. Jeśli odstępy są zbyt małe, koszty i objętość prac inżynierskich wzrosną. W przypadku zbyt dużego rozstawu taśma uszczelniająca z blachy stalowej łatwo się wygina i łatwo odkształca pod wpływem wibracji podczas wylewania betonu.

Połączenia płyt stalowych są spawane, a długość zakładek dwóch płyt stalowych jest nie mniejsza niż 50 mm. Obydwa końce powinny być całkowicie zespawane, a wysokość spoiny powinna być nie mniejsza niż grubość blachy stalowej. Przed spawaniem należy wykonać zgrzewanie próbne w celu dostosowania parametrów prądu. Jeśli prąd jest zbyt duży, łatwo jest spalić, a nawet przepalić stalową płytę. Jeśli prąd jest zbyt mały, trudno jest zajarzyć łuk, a spawanie nie jest mocne.

3. Montaż taśm hydroizolacyjnych rozszerzających się pod wpływem wody. Przed ułożeniem pęczniejącej wody taśmy uszczelniającej należy usunąć pianę, kurz, gruz itp. i odsłonić twarde podłoże. Po zakończeniu budowy zalać gruntowe i poziome dylatacje konstrukcyjne, pęczniejącą pod wodą taśmę uszczelniającą rozciągnąć wzdłuż kierunku dylatacji konstrukcyjnej i przy pomocy własnej kleju przykleić ją bezpośrednio w środku szczeliny konstrukcyjnej. Zakładka nie powinna być mniejsza niż 5 cm i nie powinna pozostawiać żadnych pęknięć; w przypadku pionowej szczeliny konstrukcyjnej należy najpierw zarezerwować płytki rowek pozycjonujący, a w zarezerwowany rowek osadzić taśmę uszczelniającą; jeśli nie ma zarezerwowanego rowka, do mocowania można również użyć gwoździ ze stali o wysokiej wytrzymałości, które wykorzystując ich samoprzylepność, przyklejają się bezpośrednio do styku złącza konstrukcyjnego i równomiernie zagęszczają w przypadku zetknięcia się z papierem izolacyjnym. Po przyklejeniu taśmy hydroizolacyjnej należy oderwać papier izolacyjny i zalać betonem.

4. Wibracje betonu. Czas i sposób wibrowania betonu muszą być prawidłowe. Musi być mocno wibrowany, ale nie może być nadmiernie wibrowany ani nieszczelny. Podczas wibrowania należy zminimalizować rozpryskiwanie zaprawy, a rozpryski zaprawy na wewnętrznej powierzchni szalunku należy w porę oczyścić. Punkty wibracji betonu rozdzielono od środka do krawędzi, a pręty ułożono równomiernie, warstwa po warstwie, a każdą część wylewu betonowego należy wylewać w sposób ciągły. Czas wibracji każdego punktu wibracji powinien opierać się na pływającej, płaskiej powierzchni betonu i braku wydostających się pęcherzyków, zwykle 20-30 s, aby uniknąć segregacji spowodowanej nadmiernymi wibracjami.

Wylewanie betonu należy wykonywać warstwami i w sposób ciągły. Wibrator wprowadzający należy wkładać szybko i powoli wyciągać, a punkty włożenia powinny być równomiernie rozmieszczone i ułożone w kształcie kwiatu śliwy. Wibrator do wibrowania górnej warstwy betonu należy wsunąć w dolną warstwę betonu na głębokość 5-10 cm, aby zapewnić mocne połączenie obu warstw betonu. Kierunek sekwencji wibracji powinien być jak najbardziej przeciwny do kierunku płynięcia betonu, tak aby wibrowany beton nie dostawał się już do wolnej wody i pęcherzyków. Podczas wibrowania wibrator nie może dotykać osadzonych części i szalunków.

5. Konserwacja. Po wylaniu betonu należy go przykryć i w ciągu 12 godzin podlać, aby beton pozostał wilgotny. Okres konserwacji wynosi z reguły nie mniej niż 7 dni. W przypadku części, których nie można zwilżyć, do konserwacji należy zastosować środek utwardzający lub bezpośrednio po rozformowaniu na powierzchnię betonu natryskiwać warstwę ochronną, co nie tylko pozwala uniknąć konserwacji, ale także poprawia trwałość.

4. Układanie warstwy wodoodpornej

Chociaż hydroizolacja głębokich fundamentów opiera się głównie na samoizolacji betonu, ułożenie warstwy wodoodpornej odgrywa również istotną rolę w projektach hydroizolacji głębokich fundamentów. Ścisła kontrola jakości konstrukcji warstwy wodoodpornej jest kluczowym punktem konstrukcji wodoodpornej.

(I) Obróbka powierzchni podstawowej

Przed ułożeniem warstwy wodoodpornej należy skutecznie przygotować powierzchnię podłoża, głównie w celu usunięcia nierówności i oczyszczenia przed przesiąkaniem wody. Jeśli na powierzchni podstawy występuje wyciek wody, wyciek należy zatkać. Obrobiona powierzchnia podłoża musi być czysta, wolna od zanieczyszczeń, wolna od kropel i wody.

(II) Jakość układania warstwy wodoodpornej

1. Membrana wodoodporna musi posiadać atest fabryczny i można stosować wyłącznie kwalifikowane produkty. Wodoodporny fundament budowlany powinien być płaski, suchy, czysty, solidny, niezapiaszczony ani łuszczący się. 2. Przed nałożeniem warstwy wodoodpornej należy zabezpieczyć narożniki podłoża. Narożniki należy wykonać w łuki. Średnica narożnika wewnętrznego powinna być większa niż 50 mm, a średnica narożnika zewnętrznego powinna być większa niż 100 mm. 3. Wykonanie warstwy hydroizolacyjnej należy wykonać zgodnie ze specyfikacją i wymaganiami projektowymi. 4. Obrobić położenie złącza konstrukcyjnego, określić wysokość wylewania betonu i wykonać zbrojenie wodoodporne w miejscu złącza konstrukcyjnego. 5. Po ułożeniu podstawowej warstwy wodoodpornej należy wykonać warstwę ochronną w odpowiednim czasie, aby uniknąć poparzenia i przebicia warstwy wodoodpornej podczas spawania prętów stalowych oraz uszkodzenia warstwy wodoodpornej podczas wibrowania betonu.

V. Wniosek

Powszechne problemy związane z penetracją i wodoodpornością projektów podziemnych poważnie wpływają na ogólną jakość konstrukcji konstrukcji, ale nie jest to nieuniknione. Wyjaśniamy przede wszystkim ideę, że „projekt to przesłanka, materiały to fundament, konstrukcja to klucz, a zarządzanie to gwarancja”. Przy budowie projektów wodoodpornych ścisła kontrola jakości konstrukcji każdego procesu oraz podejmowanie ukierunkowanych środków zapobiegawczych i kontrolnych z pewnością pozwoli osiągnąć oczekiwane cele.