Metody i procesy obróbki i wzmacniania słabej gleby fundamentowej, po prostu przeczytaj ten artykuł！

1. Metoda wymiany

(1) Metoda wymiany polega na usunięciu gruntu fundamentowego o słabej powierzchni, a następnie zasypaniu gruntem o lepszych właściwościach zagęszczania w celu zagęszczenia lub ubicia w celu utworzenia dobrej warstwy nośnej. Zmieni to charakterystykę nośności fundamentu oraz poprawi jego odporność na odkształcenia i stabilność.

Punkty konstrukcyjne: wykop warstwę gleby do przekształcenia i zwróć uwagę na stabilność krawędzi wykopu; zapewnić jakość wypełniacza; wypełniacz należy zagęszczać warstwami.

(2) Metoda wibrowymiany wykorzystuje specjalną maszynę wibracyjną, która wibruje i spłukuje pod strumieniem wody pod wysokim ciśnieniem, tworząc dziury w fundamencie, a następnie wypełnia otwory grubym kruszywem, takim jak tłuczeń kamienny lub kamyki, w celu uformowania ciało stosowe. Korpus pala i pierwotny grunt fundamentowy tworzą fundament kompozytowy, którego celem jest zwiększenie nośności fundamentu i zmniejszenie ściśliwości. Środki ostrożności podczas budowy: Nośność i osiadanie kruszyny zależy w dużej mierze od bocznego wiązania znajdującego się na niej pierwotnego gruntu fundamentowego. Im słabsze wiązanie, tym gorszy efekt stosu pokruszonego kamienia. Dlatego tę metodę należy stosować ostrożnie w przypadku stosowania na miękkich podłożach gliniastych o bardzo niskiej wytrzymałości.

(3) Metoda wymiany poprzez wbijanie (przeciskanie) polega na zatapianiu rur lub młotkach wbijających w celu umieszczenia rur (młotów) w glebie w taki sposób, że gleba jest wciskana na bok, a do rury umieszczany jest żwir lub piasek i inne wypełniacze (lub wbijanie dół). Korpus pala i pierwotny grunt fundamentowy tworzą fundament kompozytowy. W wyniku ściskania i ubijania gleba jest ściskana bocznie, gleba unosi się i wzrasta nadmierne ciśnienie wody porowej w glebie. Po ustąpieniu nadmiernego ciśnienia wody porowej wytrzymałość gruntu również odpowiednio wzrasta. Środki ostrożności podczas budowy: Jeżeli wypełniaczem jest piasek i żwir o dobrej przepuszczalności, jest to dobry pionowy kanał drenażowy.

2. Metoda wstępnego ładowania

(1) Metoda wstępnego obciążania Przed budową budynku stosuje się tymczasową metodę obciążenia (piasek, żwir, ziemia, inne materiały budowlane, towary itp.) w celu przyłożenia obciążenia do fundamentu, zapewniając określony czas wstępnego obciążenia. Po wstępnym zagęszczeniu fundamentu w celu całkowitego osiadania i poprawie nośności fundamentu, obciążenie zostaje usunięte i budynek zostaje wzniesiony. Proces budowy i kluczowe punkty: a. Obciążenie wstępne powinno zasadniczo być równe lub większe niż obciążenie projektowe; B. Do załadunku na dużych powierzchniach można zastosować kombinację wywrotki i spychacza, a pierwszy poziom załadunku na bardzo miękkie podłoże gruntowe można wykonać przy użyciu lekkich maszyn lub pracy ręcznej; C. Górna szerokość załadunku powinna być mniejsza niż dolna szerokość budynku, a dolna powinna być odpowiednio powiększona; D. Obciążenie działające na fundament nie może przekraczać obciążenia granicznego fundamentu.

(2) Metoda wstępnego obciążenia próżniowego Na powierzchnię miękkiego podłoża gliniastego układa się warstwę poduszki z piasku, przykrywa geomembraną i uszczelnia. Pompa próżniowa służy do odsysania warstwy poduszki z piasku w celu wytworzenia podciśnienia na fundamencie pod membraną. Pobieranie powietrza i wody z fundamentu powoduje konsolidację gruntu fundamentowego. W celu przyspieszenia zagęszczenia można zastosować także studnie piaskowe lub plastikowe płyty drenażowe, czyli przed ułożeniem warstwy poduszki z piasku i geomembrany można nawiercić studnie lub płyty drenażowe, aby skrócić drogę drenażu. Punkty konstrukcyjne: najpierw należy wykonać pionowy system odwadniający, poziomo rozmieszczone rury filtracyjne należy zakopać w paski lub kształty rybich ości, a membranę uszczelniającą na warstwie poduszki z piasku powinny stanowić 2-3 warstwy folii z polichlorku winylu, które należy ułożyć jednocześnie kolejno. Gdy obszar jest duży, zaleca się wstępne załadowanie w różnych obszarach; dokonywać obserwacji stopnia podciśnienia, osiadania gruntu, głębokiego osiadania, przemieszczeń poziomych itp.; po wstępnym obciążeniu należy usunąć nieckę piasku i warstwę humusu. Należy zwrócić uwagę na wpływ na otaczające środowisko.

(3) Metoda odwadniania Obniżenie poziomu wód gruntowych może zmniejszyć ciśnienie wody porowej fundamentu i zwiększyć naprężenie ciężaru własnego gruntu znajdującego się nad nim, w wyniku czego wzrasta naprężenie efektywne, a tym samym wstępne obciążenie fundamentu. W rzeczywistości ma to na celu osiągnięcie celu wstępnego obciążenia poprzez obniżenie poziomu wód gruntowych i oparcie się na ciężarze własnym gruntu fundamentowego. Punkty konstrukcyjne: zazwyczaj używa się studni świetlnych, studni strumieniowych lub studni głębinowych; gdy warstwa gleby jest nasycona gliną, mułem, mułem i gliną pylastą, zaleca się połączenie z elektrodami.

(4) Metoda elektroosmozy: włóż elektrody metalowe do fundamentu i przepuść prąd stały. Pod wpływem pola elektrycznego prądu stałego woda w glebie przepływa od anody do katody, tworząc elektroosmozę. Nie dopuścić do uzupełniania wody na anodzie i za pomocą podciśnienia przepompować wodę ze studni przy katodzie, tak aby obniżyć poziom wód gruntowych i zmniejszyć zawartość wody w glebie. W rezultacie fundament zostaje skonsolidowany i zagęszczony, a wytrzymałość wzrasta. Metodę elektroosmozy można również stosować w połączeniu z obciążeniem wstępnym w celu przyspieszenia konsolidacji nasyconych fundamentów gliniastych.

3. Metoda zagęszczania i ubijania

1. Metoda zagęszczania powierzchni wykorzystuje ubijanie ręczne, maszyny do ubijania o niskim zużyciu energii, maszyny do walcowania lub walcowania wibracyjnego w celu zagęszczenia stosunkowo luźnej gleby powierzchniowej. Może również zagęszczać warstwową ziemię wypełniającą. Gdy zawartość wody w glebie powierzchniowej jest wysoka lub zawartość wody w warstwie gleby wypełniającej jest wysoka, wapno i cement można układać warstwami w celu zagęszczenia w celu wzmocnienia gleby.

2. Metoda ubijania ciężkim młotkiem Ubijanie ciężkim młotkiem polega na wykorzystaniu dużej energii ubijania generowanej przez swobodny spadek ciężkiego młota do zagęszczenia płytkiego fundamentu, tak aby na powierzchni uformowała się stosunkowo jednolita warstwa twardej skorupy o określonej grubości uzyskuje się warstwę nośną. Kluczowe punkty konstrukcji: Przed budową należy przeprowadzić próbne ubijanie w celu określenia odpowiednich parametrów technicznych, takich jak masa młotka ubijającego, średnica dna i odległość spadania, ostateczna wielkość zanurzenia i odpowiednia liczba czasów ubijania oraz całkowita ilość tonąca; wzniesienie dolnej powierzchni rowka i wgłębienia przed ubijaniem powinno być wyższe niż wzniesienie projektowe; podczas ubijania należy kontrolować wilgotność podłoża fundamentowego w optymalnym zakresie wilgotności; ubijanie na dużej powierzchni powinno odbywać się sekwencyjnie; najpierw głęboki, później płytki, gdy wysokość podstawy jest inna; podczas budowy zimowej, gdy grunt jest zamarznięty, zamarzniętą warstwę gleby należy wykopać lub przetopić ją poprzez ogrzewanie; po zakończeniu robót należy na czas usunąć spulchnioną wierzchnią warstwę gleby lub ziemię pływającą zagęścić do projektowanej elewacji z wysokości około 1 m.

3. Mocne ubijanie to skrót od mocnego ubijania. Ciężki młotek zostaje swobodnie zrzucony z dużej wysokości, wywierając dużą energię uderzenia na fundament i wielokrotnie ubijając grunt. Struktura cząstek w glebie fundamentowej jest dostosowywana, a gleba staje się gęsta, co może znacznie poprawić wytrzymałość fundamentu i zmniejszyć ściśliwość. Proces budowy przebiega następująco: 1) Wypoziomuj teren; 2) Połóż warstwę podkładki żwirowej; 3) Ustawić filary żwirowe metodą dynamicznego zagęszczania; 4) Wyrównaj i wypełnij usypaną warstwę żwiru; 5) Raz w pełni kompaktowy; 6) Wyrównaj i ułóż geowłókninę; 7) Zasypać zwietrzałą warstwę poduszkową żużla i obwałować ją ośmiokrotnie walcem wibracyjnym. Generalnie przed zagęszczaniem dynamicznym na dużą skalę należy przeprowadzić typowy test na obiekcie o powierzchni nie większej niż 400m2 w celu uzyskania danych oraz wytycznych projektowo-konstrukcyjnych.

4. Metoda zagęszczania

1. Metoda zagęszczania wibracyjnego wykorzystuje powtarzające się drgania poziome i efekt bocznego ściskania generowane przez specjalne urządzenie wibracyjne w celu stopniowego niszczenia struktury gleby i szybkiego zwiększania ciśnienia wody w porach. W wyniku zniszczenia strukturalnego cząstki gleby mogą przemieścić się do pozycji o niskiej energii potencjalnej, przez co gleba zmienia się z luźnej w gęstą.

Proces budowy: (1) Wypoziomuj plac budowy i ułóż stosy; (2) Pojazd budowlany jest na miejscu, a wibrator jest skierowany na położenie pala; (3) Uruchom wibrator i pozwól mu powoli zagłębić się w warstwę gleby, aż znajdzie się 30 do 50 cm nad głębokością zbrojenia, zapisz aktualną wartość i czas pracy wibratora na każdej głębokości, a następnie podnieś wibrator do wylotu otworu. Powtórz powyższe kroki 1 do 2 razy, aby błoto w otworze było cieńsze. (4) Wlać porcję wypełniacza do otworu, zatopić wibrator w wypełniaczu, aby go zagęścić i zwiększyć średnicę pala. Powtarzaj ten krok, aż prąd na głębokości osiągnie określony prąd zagęszczania i zapisz ilość wypełniacza. (5) Wyjmij wibrator z otworu i kontynuuj wznoszenie górnej części pala, aż cały korpus pala zacznie wibrować, a następnie przesuń wibrator i sprzęt na inne miejsce pala. (6) Podczas wykonywania pala każda sekcja korpusu pala powinna spełniać wymagania dotyczące prądu zagęszczania, ilości wypełnienia i czasu utrzymywania wibracji. Podstawowe parametry należy określić w drodze prób wykonywania pali na budowie. (7) Na placu budowy należy wcześniej przygotować system rowów odprowadzających błoto, aby zgromadzić błoto i wodę powstałe podczas procesu wykonywania pali w osadniku. Gęsty błoto na dnie zbiornika można regularnie wykopywać i przesyłać do wcześniej ustalonego miejsca przechowywania. Stosunkowo czysta woda znajdująca się na górze osadnika może zostać ponownie wykorzystana. (8) Na koniec należy wykopać korpus pala o grubości 1 metra u szczytu pala lub zagęścić go i zagęścić poprzez walcowanie, mocne ubijanie (przebijanie) itp. i układać warstwę poduszkową i zagęszczony.

2. Do wbijania rur żwirowych (gruntów żwirowych, wapiennych, OG, niskiej jakości pali itp.) należy używać maszyn do wbijania rur, aby wbijać, wibrować lub statycznie sprężać rury w fundamencie w celu utworzenia otworów, a następnie umieścić materiały do ​​​​rur i podnoś (wibruj) rury, jednocześnie umieszczając w nich materiały, aby utworzyć gęsty korpus pala, który tworzy fundament kompozytowy z oryginalnym fundamentem.

3. Wbijane stosy żwiru (podpory z bloków kamiennych) należy stosować przy użyciu ciężkiego ubijania młotkowego lub silnych metod ubijania, aby wbić żwir (blok kamienny) w fundament, stopniowo wsypywać żwir (blok kamienny) do wykopu podbijającego i wielokrotnie ubijać, aby utworzyć stosy żwiru lub blok kamienne pomosty.

5. Metoda mieszania

1. Metoda wysokociśnieniowego iniekcji strumieniowej (metoda wysokociśnieniowego strumienia obrotowego) wykorzystuje wysokie ciśnienie do natryskiwania zaczynu cementowego z otworu wtryskowego przez rurociąg, bezpośrednio przecinając i niszcząc glebę, mieszając się z glebą i pełniąc rolę częściowego zastąpienia. Po zastygnięciu staje się korpusem pala mieszanego (kolumny), który wraz z fundamentem tworzy fundament kompozytowy. Metodę tę można również zastosować do utworzenia konstrukcji oporowej lub konstrukcji zapobiegającej przesiąkaniu.

2. Metoda głębokiego mieszania Metodę głębokiego mieszania stosuje się głównie do wzmacniania nasyconej miękkiej gliny. Wykorzystuje szlam cementowy i cement (lub proszek wapienny) jako główny środek utwardzający i wykorzystuje specjalną maszynę do głębokiego mieszania, aby wysłać utwardzacz do gleby fundamentowej i zmusić go do wymieszania się z glebą, tworząc stos gleby cementowej (wapniowej) korpus (kolumnowy), który tworzy fundament zespolony z fundamentem pierwotnym. Właściwości fizyczne i mechaniczne pali (kolumn) gruntu cementowego zależą od szeregu reakcji fizyczno-chemicznych zachodzących pomiędzy utwardzaczem a gruntem. Ilość dodanego utwardzacza, równomierność mieszania oraz właściwości gruntu to główne czynniki wpływające na właściwości pali (kolumn) gruntu cementowego, a nawet na wytrzymałość i ściśliwość podłoża kompozytowego. Proces budowy: ① Umiejscowienie ② Przygotowanie gnojowicy ③ Dostarczanie gnojowicy ④ Wiercenie i natryskiwanie ⑤ Podnoszenie i mieszanie natryskiwanie ⑥ Powtarzane wiercenie i natryskiwanie ⑦ Powtarzane podnoszenie i mieszanie ⑧ Gdy prędkość wiercenia i podnoszenia wału mieszającego wynosi 0,65-1,0 m/min, mieszanie należy powtórzyć jeden raz. ⑨ Po ułożeniu pala oczyść bloki ziemi owinięte na łopatkach mieszających i króćcu natryskowym, a następnie przesuń kafar na inne miejsce w celu budowy.
6. Metoda wzmacniania

(1) Geosyntetyki Geosyntetyki to nowy rodzaj materiału geotechnicznego. Wykorzystuje sztucznie syntetyzowane polimery, takie jak tworzywa sztuczne, włókna chemiczne, kauczuk syntetyczny itp. jako surowce do wytwarzania różnego rodzaju produktów, które umieszcza się wewnątrz, na powierzchni lub pomiędzy warstwami gleby w celu wzmocnienia lub ochrony gleby. Geosyntetyki można podzielić na geotekstylia, geomembrany, geosyntetyki specjalne i geosyntetyki kompozytowe.

(2) Technologia gwoździ gruntowych do ścian Gwoździe gruntowe są zazwyczaj osadzane poprzez wiercenie, wkładanie prętów i fugowanie, ale istnieją również gwoździe gruntowe formowane przez bezpośrednie wbijanie grubszych prętów stalowych, kształtowników stalowych i rur stalowych. Gwóźdź gruntowy styka się na całej swojej długości z otaczającą glebą. Opierając się na oporze tarcia wiązania na powierzchni styku, tworzy grunt złożony z otaczającą glebą. Gwóźdź gruntowy jest biernie poddawany działaniu siły w warunkach deformacji gruntu. Grunt jest wzmacniany głównie poprzez pracę ścinającą. Gwóźdź gruntowy zwykle tworzy pewien kąt z płaszczyzną, dlatego nazywa się go zbrojeniem ukośnym. Gwoździe gruntowe nadają się do podpierania wykopów fundamentowych i wzmacniania skarp przy sztucznym nasypie, glebie gliniastej i słabo cementowanym piasku powyżej poziomu wód gruntowych lub po opadach atmosferycznych.

(3) Grunt wzmocniony Grunt wzmocniony polega na zakopaniu silnego zbrojenia na rozciąganie w warstwie gruntu i wykorzystaniu tarcia generowanego przez przemieszczenie cząstek gruntu i zbrojenia, aby utworzyć całość z gruntem i materiałami wzmacniającymi, zmniejszyć ogólne odkształcenie i zwiększyć ogólną stabilność . Zbrojenie jest zbrojeniem poziomym. Generalnie stosuje się materiały taśmowe, siatkowe i włókienkowe o dużej wytrzymałości na rozciąganie, dużym współczynniku tarcia i odporności na korozję, takie jak blachy stalowe ocynkowane; stopy aluminium, materiały syntetyczne itp.
7. Metoda fugowania

Użyj ciśnienia powietrza, ciśnienia hydraulicznego lub zasad elektrochemicznych, aby wstrzyknąć określone zawiesiny zestalające się do podłoża fundamentowego lub szczeliny między budynkiem a fundamentem. Zaczynem zaprawowym może być szlam cementowy, zaprawa cementowa, szlam cementowo-gliniasty, szlam gliniasty, szlam wapienny i różne zawiesiny chemiczne, takie jak poliuretan, lignina, krzemian itp. W zależności od celu spoinowania można go podzielić na fugowanie zapobiegające przesiąkaniu , fugowanie zatykające, spoinowanie wzmacniające i spoinowanie korygujące przechylenie konstrukcji. Ze względu na metodę iniekcji można ją podzielić na iniekcję zagęszczającą, infiltracyjną, rozszczepiającą i elektrochemiczną. Metoda iniekcji ma szeroki zakres zastosowań w ochronie wód, budownictwie, drogach i mostach oraz w różnych dziedzinach inżynierii.

8. Typowe złe grunty fundamentowe i ich charakterystyka

1. Miękka glina Miękka glina nazywana jest także miękką glebą, co jest skrótem od słabej gleby gliniastej. Powstał w późnym okresie czwartorzędu i należy do lepkich osadów lub osadów aluwialnych rzecznych fazy morskiej, fazy lagunowej, fazy doliny rzecznej, fazy jeziornej, fazy zatopionej doliny, fazy delty itp. Występuje głównie na obszarach przybrzeżnych, środkowych i dolnym biegu rzek lub w pobliżu jezior. Typowe słabe gleby gliniaste to gleby mułowe i ilaste. Właściwości fizyczne i mechaniczne miękkiej gleby obejmują następujące aspekty: (1) Właściwości fizyczne Zawartość gliny jest wysoka, a wskaźnik plastyczności Ip jest na ogół większy niż 17, co oznacza glebę gliniastą. Miękka glina jest przeważnie ciemnoszara, ciemnozielona, ​​​​ma nieprzyjemny zapach, zawiera materię organiczną i ma wysoką zawartość wody, zwykle przekraczającą 40%, podczas gdy muł może również przekraczać 80%. Współczynnik porowatości wynosi na ogół 1,0-2,0, przy czym współczynnik porowatości 1,0-1,5 nazywany jest gliną ilastą, a współczynnik porowatości większy niż 1,5 nazywany jest mułem. Ze względu na wysoką zawartość gliny, wysoką zawartość wody i dużą porowatość, jego właściwości mechaniczne wykazują również odpowiednie cechy – niską wytrzymałość, wysoką ściśliwość, niską przepuszczalność i wysoką czułość. (2) Właściwości mechaniczne Wytrzymałość miękkiej gliny jest wyjątkowo niska, a wytrzymałość bez odpływu wynosi zwykle tylko 5-30 kPa, co objawia się bardzo niską podstawową wartością nośności, na ogół nie przekraczającą 70 kPa, a niektóre nawet 20 kPa. Miękka glina, zwłaszcza ił, ma wysoką wrażliwość, co jest również ważnym wskaźnikiem odróżniającym ją od zwykłej gliny. Miękka glina jest bardzo ściśliwa. Współczynnik kompresji jest większy niż 0,5 MPa-1 i może osiągnąć maksymalnie 45 MPa-1. Wskaźnik kompresji wynosi około 0,35-0,75. W normalnych okolicznościach warstwy miękkiej gliny należą do gleby normalnej skonsolidowanej lub gleby lekko przekonsolidowanej, ale niektóre warstwy gleby, zwłaszcza warstwy gleby niedawno osadzone, mogą należeć do gleby nieskonsolidowanej. Bardzo mały współczynnik przepuszczalności to kolejna ważna cecha miękkiej gliny, która zazwyczaj mieści się w przedziale 10-5-10-8 cm/s. Jeśli współczynnik przepuszczalności jest mały, stopień konsolidacji jest bardzo powolny, efektywne naprężenie rośnie powoli, a stabilność osiadania jest powolna, a wytrzymałość fundamentu wzrasta bardzo powoli. Ta cecha jest ważnym aspektem, który poważnie ogranicza metodę leczenia podkładu i efekt leczenia. (3) Charakterystyka techniczna Podstawa z miękkiej gliny ma niską nośność i powolny wzrost wytrzymałości; po załadowaniu łatwo się odkształca i jest nierówny; szybkość odkształcenia jest duża, a czas stabilności długi; charakteryzuje się niską przepuszczalnością, tiksotropią i wysoką reologią. Powszechnie stosowane metody obróbki fundamentów obejmują metodę wstępnego obciążenia, metodę wymiany, metodę mieszania itp.

2. Różne wypełnienia Różne wypełnienia pojawiają się głównie na niektórych starych obszarach mieszkalnych oraz terenach przemysłowych i górniczych. Jest to śmieciowa gleba pozostawiona lub nagromadzona w wyniku życia ludzkiego i działalności produkcyjnej. Te śmieciowe gleby dzieli się ogólnie na trzy kategorie: śmieci budowlane, śmieci domowe i śmieci pochodzące z produkcji przemysłowej. Różne rodzaje śmieci i śmieci gromadzących się w różnym czasie są trudne do opisania za pomocą ujednoliconych wskaźników wytrzymałości, wskaźników ściskania i wskaźników przepuszczalności. Główne cechy różnych wypełnień to nieplanowana akumulacja, złożony skład, różne właściwości, nierówna grubość i słaba regularność. Dlatego to samo miejsce wykazuje oczywiste różnice w ściśliwości i wytrzymałości, co bardzo łatwo spowodować nierówne osiadanie i zwykle wymaga obróbki podłoża.

3. Wypełnianie gleby Gleba wypełniania to gleba osadzana poprzez napełnianie hydrauliczne. W ostatnich latach był szeroko stosowany w zagospodarowaniu przybrzeżnych równin pływowych i rekultywacji terenów zalewowych. Tama opadająca (zwana także zaporą wypełniającą) powszechnie spotykana w północno-zachodnim regionie to tama zbudowana z gleby wypełniającej. Podbudowę utworzoną z gruntu wypełniającego można uznać za rodzaj podłoża naturalnego. Jego właściwości inżynieryjne zależą głównie od właściwości gruntu wypełniającego. Wypełnienie podłoża gruntowego ma ogólnie następujące ważne cechy. (1) Sedymentacja cząstek jest oczywiście uporządkowana. W pobliżu wlotu błota najpierw osadzają się grube cząstki. Z dala od wlotu błota osadzone cząstki stają się drobniejsze. Jednocześnie występuje wyraźne rozwarstwienie w kierunku głębokości. (2) Zawartość wody w glebie wypełniającej jest stosunkowo wysoka, na ogół przekracza granicę cieczy i jest w stanie płynnym. Po zakończeniu napełniania powierzchnia często ulega spękaniu w wyniku naturalnego odparowania, a zawartość wody ulega znacznemu zmniejszeniu. Jednakże gleba dolnego wypełnienia jest nadal w stanie płynnym, gdy warunki drenażu są słabe. Im drobniejsze cząstki gleby wypełniającej, tym bardziej oczywiste jest to zjawisko. (3) Wczesna wytrzymałość podłoża gruntowego jest bardzo niska, a ściśliwość stosunkowo wysoka. Dzieje się tak dlatego, że grunt wypełniający jest w stanie niedostatecznie skonsolidowanym. Fundament zasypki stopniowo osiąga normalny stan konsolidacji wraz ze wzrostem czasu statycznego. Jego właściwości inżynieryjne zależą od składu cząstek, jednorodności, warunków konsolidacji drenażu i czasu statycznego po zasypaniu.

4. Nasycona, luźna gleba piaszczysta, piasek mułowy lub drobny piasek często ma wysoką wytrzymałość pod obciążeniem statycznym. Jednakże, gdy działają obciążenia wibracyjne (trzęsienia ziemi, wibracje mechaniczne itp.), nasycony luźny grunt piaszczysty może upłynnić się lub ulec dużym odkształceniom wibracyjnym, a nawet utracić nośność. Dzieje się tak dlatego, że cząstki gruntu są luźno ułożone, a położenie cząstek ulega zmianie pod wpływem zewnętrznej siły dynamicznej, aby osiągnąć nową równowagę, co natychmiast generuje wyższy nadmiar ciśnienia wody w porach i efektywne naprężenie szybko maleje. Celem obróbki tego podłoża jest uczynienie go bardziej zwartym i wyeliminowanie możliwości upłynnienia pod obciążeniem dynamicznym. Typowe metody obróbki obejmują metodę wytłaczania, metodę wibroflotacji itp.

5. Less zapadający się Gleba, która ulega znacznemu dodatkowemu odkształceniu w wyniku strukturalnego zniszczenia gleby po zanurzeniu pod naprężeniem własnym leżącej nad nią warstwy gleby lub pod połączonym działaniem naprężenia ciężaru własnego i naprężenia dodatkowego, nazywana jest zapadalną gleba, która należy do gleby specjalnej. Niektóre różne gleby wypełniające są również składane. Less szeroko rozpowszechniony w północno-wschodnim moim kraju, północno-zachodnich Chinach, środkowych Chinach i częściach wschodnich Chin jest w większości składany. (Wspomniany tutaj less odnosi się do lessu i gleby lessopodobnej. Less składany dzieli się na less zasypowy pod ciężarem własnym i less zasypowy niepodlegający ciężarowi własnemu, a niektóre stare lessy nie są załamywane). Wykonując konstrukcje inżynieryjne na zapadalnych fundamentach lessowych, należy wziąć pod uwagę możliwe szkody dla projektu spowodowane dodatkowym osiadaniem spowodowanym zawaleniem się fundamentu i wybrać odpowiednie metody leczenia fundamentów, aby uniknąć lub wyeliminować zawalenie się fundamentu lub szkody spowodowane przez niewielka ilość upadku.

6. Gleby ekspansywne Mineralnym składnikiem gleb ekspansywnych jest głównie montmorylonit, który charakteryzuje się silną hydrofilowością. Zwiększa swoją objętość podczas wchłaniania wody i zmniejsza swoją objętość podczas utraty wody. To odkształcenie związane z rozszerzaniem i kurczeniem jest często bardzo duże i może łatwo spowodować uszkodzenie budynków. Ekspansywna gleba jest szeroko rozpowszechniona w moim kraju, np. w Guangxi, Yunnan, Henan, Hubei, Syczuan, Shaanxi, Hebei, Anhui, Jiangsu i innych miejscach, z różnym rozmieszczeniem. Gleba ekspansywna jest szczególnym rodzajem gleby. Typowe metody obróbki fundamentów obejmują wymianę gleby, ulepszanie gleby, wstępne namoczenie i środki inżynieryjne zapobiegające zmianom zawartości wilgoci w glebie fundamentowej.

7. Gleba organiczna i gleba torfowa Gdy w glebie występuje inna materia organiczna, powstaną różne gleby organiczne. Gdy zawartość materii organicznej przekroczy określoną wartość, utworzy się gleba torfowa. Ma różne właściwości inżynieryjne. Im wyższa zawartość materii organicznej, tym większy wpływ na jakość gleby, co objawia się głównie niską wytrzymałością i dużą ściśliwością. Ma również różny wpływ na włączenie różnych materiałów konstrukcyjnych, co ma niekorzystny wpływ na bezpośrednie konstrukcje inżynieryjne lub obróbkę fundamentów.

8. Gleba fundamentowa gór Warunki geologiczne gleby fundamentowej górskiej są stosunkowo złożone i objawiają się głównie nierównościami podłoża i stabilnością terenu. Ze względu na wpływ środowiska naturalnego oraz warunki powstawania gruntu fundamentowego na terenie budowy mogą znajdować się duże głazy, a w środowisku budowy mogą występować niekorzystne zjawiska geologiczne, takie jak osuwiska, lawiny błotne i zapadnięcia się zboczy. Będą stanowić bezpośrednie lub potencjalne zagrożenie dla budynków. Przy wznoszeniu budynków na fundamentach górskich należy zwrócić szczególną uwagę na czynniki środowiskowe miejsca budowy i niekorzystne zjawiska geologiczne, a w razie potrzeby należy zabezpieczyć fundament.

9. Kras Na obszarach krasowych często występują jaskinie lub jaskinie ziemne, wąwozy krasowe, szczeliny krasowe, zagłębienia itp. Powstają i rozwijają się w wyniku erozji lub osiadania wód gruntowych. Mają ogromny wpływ na konstrukcje i są podatne na nierównomierne odkształcenia, zawalenie się i osiadanie fundamentu. Dlatego przed budową konstrukcji należy przeprowadzić niezbędną obróbkę.